الاغ دوپا

الاغ دوپا

لابد از شهر خویش بی خبر است

که چنین در مدینه در به در است

در تماشای این جهان کور است

هر نگاهی که آن جهان نگر است

دین ما توی مغز ما شاشید

ذهن ما توی شاش غوطه ور است

هر الاغی مدافع حرم است

به خیالش که صاحب هنر است

توی سوریه جنگ ما سر چیست؟

یک عدد اسکلت که در خطر است

مردمان می روند و می میرند

غافل از این که خونشان هدر است

خوش خیالانه باوری دارند

که پس از مرگ عالمی دگر است

نره خر را بگو که بعد از مرگ

باغ فردوس غرق ماچه خر است

خوش خوشانک کنار سبزه و جوی

طعم آن کارها چنان شکر است

نفسش بستۀ تلنبۀ توست

ماچه حوری که سخت خرحشر است

جو بجو، سکس کن، هوار بکش

آن چمن زار انگ عرّوعر است

پوزخندی زند که خر خودتی

زر بی خود نزن که بی ثمر است

من خر روضه ات نخواهم شد

خر شدن لایق بنی بشر است

ای شگفتا که این الاغ دوپا

گاهی از هر خری الاغ تر است

گوش های دراز یک خر هم

موقع حرف های مفت کر است

آدمیزاد مفت خر گردد

و بدین خر شدن چه مفتخر است

یک ششم از حیات هر مؤمن

حیف و میل محرم و صفر است

توی عصر فضا هنوز این خر

دشمن شمر و خولی و عمر است

نفتمان مزد گورکن ها شد

روضه خوانی ضرر سر ضرر است

در زمان همین دعا خواندن

عمر تو مثل باد در گذر است

اسکلت را رها بکن در گور

که توسل به مرده بی اثر است

گیرم آن مرد مرده شیر خداست

تو خری زنده ای که باربر است

نشنیدی که در مثل گویند

خر زنده ز شیر مرده سر است؟