beytolqazal

پانزده رباعی از مهدی احمدی     لب تشنۀ آن لحظۀ قبل از خوابم آن دم که تو را کنار خود می یابم شاداب ترین یاس زمین خواب من است کز بوسۀ شب بخیر تو سیرابم         آن لحظه که مرد محو اندام زن است کوه اورست شکل یک سوتین است بر شاخۀ هر درخت یک کرگدن است صحرای حجاز هم پر از پنگوئن است         مجنون جنون گاوی واگیرند یابو متولد شده، خر می میرند سال دو هزار و شانزده رفت و هنوز در قرن ششم با خودشان درگیرند         کردیم من و برادر عماری دربارۀ روح صحبت پرباری پرسید که تی شرت چرا پوشیدی؟ گفتم تو به روح اعتقادی داری؟         آن زن که نظر در آینه بیش کند هی فحش نثار خالق خویش کند آن قدر به خود خیره شود تا نا,پانزده,رباعی,مهدی,احمدی ...ادامه مطلب